Бев инспириранa од филмот Еверест и сакав да видам дали некој обичен, како мене, може да се искачува на планини
Пред две години, на лет за Нов Зеланд, го гледав филмот Еверест, во кој авантуристи заглавуваат на планината во снежна бура. Веднаш знаев дека треба да започнам да се искачувам. Не е реакцијата што повеќето луѓе ја имаат на тој филм, затоа што скоро сите умираат; можеби ми требаше само повеќе авантури во мојот живот. Но, шест месеци подоцна, се искачив на мојата прва планина, планината Витни во Калифорнија – највисоката во континентална Америка, со 4421 метар.
Летото 2017 година, решив да го искачам највисокиот врв во секоја европска земја – официјално 49 планини – за една година. Само мал број луѓе го сторија тоа претходно. Растејќи во Шведска, татко ми ме охрабруваше да бидам постојано на отворено, но јас не бев сериозен авантурист. Сакав да видам дали некој обичен како мене може да искачува планини. Сакав да бидам пример за девојчиња и да раскажам приказна што никогаш не била раскажана. Сите приказни што ги слушате се толку хардкор, за луѓе изгубени на Еверест или К2.
Не постои универзална дефиниција за планина. Во Холандија, Белгија и Данска, највисокиот врв е мал рид. Можете да го паркирате вашиот автомобил на врвот. Се чувствуваше малку како мамење, но решив да ги искачам без оглед на се. Не направив никаква подготовка за првата планина, која беше планината Елбрус во Русија, највисока во Европа со 5.642 метри. Исцрпувачки беше, но мислев дека ќе се вклопам во качување на остатокот, и тоа го направив. Направив маршрута, почнувајќи од Швајцарија, каде што би се искачила на Дуфурспитце (4.634 метри), но снежното невреме ме натера да се откажам. Затоа, наместо тоа отидов во Шпанија. Направив две големи планински тури во автомобил низ цела Европа, а остатокот го правев за време на викендите.
Искачувањето по планини е искуство што е тешко да се каже со зборови. Вие сте во прекрасна средина и, кога ќе го достигнете врвот, се чувствувате неверојатно. Но, исто така, мора да се спуштите надолу, што е кога повеќето несреќи се случуваат – луѓето се уморни, станува темно, потешко е. Не се искачувам на планини за кои не сум целосно подготвена. Не би се искачила на К2 утре, но секој следен што ќе го искачам ме носи на следниот чекор.
Немам многу пријатели кои сакаат да се искачуваат, а понекогаш сакате да имате со кого да го споделите искуството. Јас работам како моден фотограф и повеќето од моите пријатели нема да дојдат ниту во сала за качување ако тоа да им ги уништи ноктите. Затоа, го користев Инстаграм за да најдам луѓе, а понекогаш дури и Тиндер ако имаа фотографија од качување на својот профил.
Имав неколку моменти кои беа зафркнати, но не и супер застрашувачки; никогаш не се плашев за својот живот и не се повредив. Скијав нагоре и надолу по највисоката планина во Норвешка, Галдахпигген (2.469 м) а чизмите ми беа многу неудобни. Неколку дена подоцна, отидов во исландскиот Хаванадалшњакур (2.110 м); моите плускавци се инфицираа, па мојот водич ги исече со нож. Имав 14 фластери на секоја нога и добив уште повеќе плускавци.
Сакав да го завршам проектот дома, на Шведска Кебнекаисе (2.097 м). Има два врва: северот е карпест, а југот, кој секогаш бил повисок, е глацијален. Но, со климатските промени, јужниот врв се топи, и два дена откако го искачив, северот стана повисокиот врв. Ги искачив и двата. Откако бев на врвот скликавме и беше како ден на работа; не се чувствував толку посебно како што се надевав. Но, кога ги ставив на Инстаграм и луѓето почнаа да ми честитаат, се чувствував гордо.
Потрошив околу 50 000 евра, што е двојно повеќе отколку што планирав, и на крајот се искачив на 61 планина во Европа. Во Велика Британија се искачив на највисоките планини во Англија, Шкотска, Велс, Островот Мен, Северна Ирска, Гернзи и Jерси. На Косово има две планини и никој не знае која е повисока, па ги искачив и двете. Се искачив и на четири во Перу, и на една во Аргентина, само за забава.
Морате да работите на слабите страни додека се искачувате. Не сакам да немам контрола врз работите, но не можете да контролирате се на планина – времето, околностите. Тоа ме направи подобра личност. Ако сте на планина со часови, сами со своите мисли, тоа е како медитација. Те прави многу посилен, физички и психички.
Мојата цел сега е секогаш да имам планина во мојот календар. Ќе се искачам и на Еверест еден ден, кога ќе бидам подготвена за тоа.
