Кога минатиот месец арктичките истражувачи Jacаклин Гребмајер и Ли Купер го направија својот годишен научен аџилак во студените мориња покрај Алјаска, она што го најдоа беше шокирачко. Областите што претходно беа достапни во тоа време од годината само со брод што крши мраз, едноставно станаа отворена, разбранувана вода. Во изминатите години, научниците можеа во текот на истражувањето да бидат придружувани од моржови, но, без мраз и помалку школки како храна, тие се преселија на плажите. Наместо тоа, истражувачкиот тим виде огромни рибарски бродови кои бараат улов подалеку на север, и брод со контејнери кој патува по новостопената рута од Квебек до Кореја. Снежеше само еднаш во текот на нивните три недели на вода.
Додека светот во просек се загрева повеќе од 1С поради климатските промени предизвикани од човекот, Арктикот се загрева многу побрзо. Истражувачите откриле дека плитките води биле до 3С потопли отколку што е типично за целата вода. Оваа година се случи второто најголемо повлекување на морскиот мраз кон Северниот пол досега, по 2012 година.
Многу научни патувања на Арктикот беа откажани поради пандемијата. Гребмајер и Купер се согласија на строги правила за да го направат својот годишен поход. Тие се ставија во карантин дома во Мериленд, а потоа повторно во Енкориџ пред да летаат со чартер лет до Номе и да се качат на истражувачкиот брод.
Екипажот на „Норсеман Втори“ беше на море осум месеци, поради строгите ограничувања за тоа каде може да се закотват. Го продолжија своето време надвор за да ги примат истражувачите. Парот исто така доби примероци и собра податоци за други истражувачи кои не можеа да ги направат своите вообичаени патувања. „Изненадувачки е што во мојот живот, особено во последните пет до осум години, колку брзо работите се променија“, рече Гребмајер. „Не можете да проектирате како порано“.
Гребмајер објасни дека недостатокот на морски мраз води кон поголемо ниво на производство на алги – вклучувајќи го и оној вид што може да биде смртоносен. Школките јадат токсични алги, а моржовите, нуркачките патки и луѓето јадат школки. Тоа е исто така загрижувачко бидејќи домородното население по должината на брегот на Алјаска зависи од школки за храна. Едно истражување објавено оваа година покажа дека морските заедници на Пацифичкиот Арктик ќе забележат длабоки промени како одговор на затоплувањето и намалувањето на морскиот мраз. Поголемите видови кои живеат подолго веројатно ќе се движат кон полот до крајот на векот, нарушувајќи ја ланецот на исхрана.
Купер рече дека промените се особено тажни за домородните заедници кои биле на Алјаска илјадници години и сега се справуваат со нестабилниот морски мраз и се обидуваат да ловат животни што се движат.
